کتاب ملکه حواس پرتی اثر تری متلن انتشارات مانیان

توضیحات

اختلال کم‌توجهي يا بيش‌فعالي و به اختصار ADHD يک اختلال نوروبيولوژيکي است؛ به بيان ديگر اختلالي است که در بيولوژي سيستم عصبي انسان به وجود ميآيد که طي آن کارکردهاي اجرايي و خودکنترلي فرد مختل مي‌شوند. اين امر باعث ايجاد کم‌توجهي، بيش‌فعالي يا تکانش‌گري يا ترکيبي از هر دو، در فرد مي‌شود. در صورتي مي‌توان اين اختلال را تشخيص داد که از کودکي شروع شده باشد و زندگي فرد در يکي از محيط‌هاي کاري، خانگي و… را مختل کرده باشد. بياييد به نتايج اين اختلالات در کارکردهاي اجرايي نگاه دقيق‌تري بيندازيم.
ADHD علاوه بر تضعيف کارکردهاي اجرايي، خودکنترلي فرد را نيز تحت تأثير قرار مي‌دهد. طبق گفته دکتر راسل بارکلي که يک کارشناس شناخته شده در زمينه ADHD است، بزرگسالاني که ADHD دارند معمولاً: به‌سختي مي‌توانند رفتارها و فعاليت‌هاي جذاب را متوقف کنند. زماني که پروژه‌اي را آغاز مي‌کنند، دستورات را به خوبي دنبال نمي‌کنند.به‌سختي ميتوانند به ترتيب صحيحي کار خود را انجام دهند. با سرعت بالا رانندگي ميکنند. از فعاليت‌هاي تفريحي کم سروصدا به‌سختي لذت ميبرند.
اين علائم نشان ميدهند که اختلال ADHD تا چه حد ميتواند زندگي يک زن را مختل کند، چون تمام جنبه‌هاي آن را تحت تأثير قرار ميدهند. گرچه اصطلاحات «کارکرد اجرايي» و «خودکنترلي» بيشتر شبيه به واژگان تخصصي هستند که از دل کتاب‌هاي دانشگاهي بيرون کشيده شده‌اند، اما همين رفتارهاي به ظاهر «حواس‌پرتانه» درواقع از مغز نشأت ميگيرند و براي علت «کارهايي که شما انجام مي‌دهيد» دلايل کاملاً منطقي وجود دارد.
همان‌طور که کارشناسان اين حوزه با اين اصطلاح کلنجار رفته‌اند، سعي کرده‌اند بفهمند که آيا ADHD يک اختلال مغزي نوروبيولوژيکي است يا يک بيماري؟ تحقيقي که در مجله روانپزشکي عصبي و علوم اعصاب باليني (Courvoisie et al. 2004) منتشر شده است، بيان ميکند که بين مغز افراد سالم و افراد مبتلا به اين اختلال واقعاً تفاوت‌هاي شيميايي وجود دارد. پس اينکه اسم آن را اختلال بگذاريم يا بيماري، بيشتر يک بحث معنايي است.