کتاب معماری و باغ سازی اسپانیا در دوران اسلامی اثر جمعی از نویسندگان انتشارات طحان

توضیحات

“امروزه “اندلس” از نظر جغرافیایی و تقسیمات كشوری، به ناحیه‌ی جنوب غربی اسپانیا، مشتمل بر ایالت‌های المریه، مالقه، قادس، اشبیلیه (سویل)، قرطبه (كوردوبا)، حیان (خائن) و غرناطه (گرانادا)، گفته می‌شود. مهم‌ترین ناحیه‌ی اندلس، به لحاظ تاریخی و اقتصادی، دره‌ی غنی و حاصل‌خیز وادی الكبیر، مهدسه شهر قرطبه، اشبیلیه و قادس است. واژه‌ی “الاندلس” شكل معرب نامی است كه ویزیگوت‌ها بر ایالت رومی سابق بائیتكا نهاده بودند. ویزیگوت‌ها از 468 م تا زمان فتح اسلامی در 92 هـ . ق/ 711 م بر این ناحیه استیلا داشتند. از آن‌جایی كه آنان اراضی متصرفه را از طریق قرعه‌كشی میان امیرانشان تقسیم می‌كردند، این منطقه “Ianda.hlatus” (= قرعه‌ی زمین) گفته می‌شد كه در عربی “الاندس” شد. پس از آن كه مسلمانان زمام امور این مملكت را در دست گرفتند، نه تنها نام آن كه عناصری از هنر آنان را نیز تصاحب كردند و رشد هنر اسلامی ـ اسپانیایی در آغاز فرایندی تركیبی بود كه در جریان آن مولفه‌های ویزیگوتی، رومی ـ ایبریایی، بیزانسی و عربی با یك‌دیگر درهم آمیختند تا سبك تازه و مستقل پدیدار شد، و این سبك تازه به نوبه‌ی خود قوه‌ی محركه‌ای برای سایر گرایش‌های هنری فراهم آورد. بنابراین ممكن نیست هنر مسیحی و یهودی اسپانیا را پس از سده‌ی دوم هـ . ق/ هشتم م، فهمید، مگر آن كه مولفه‌ی اسلامی آن‌ها را در نظر گرفت. در كتاب حاضر جایگاه معماری اسلامی در اندلس از زمان فتح اسلامی تا زمان حكومت بنونصر (634-897 هـ . ق) بررسی شده است. در این میان به بیان ویژگی‌های معماری در دوران خلافت، دوران ملوك الطوایفی و دوره‌ی حكومت مرابطون و موحدون پرداخته شده است.”