کتاب مطلع انوار جلد چهارم اثر حضرت علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی انتشارات مکتب وحی

توضیحات

کتاب مطلع انوار جلد چهارم، موسوعه ای گرانسنگ مشتمل بر دست نوشته ها و مکتوبات خطی علامه حسینی طهرانی قدس سره که در طول حیات پر برکت خویش، تحت عنوان مکتوبات، مراسلات و مواعظ جمع آوری نموده بودند. پس از ارتحال ایشان، این مجموعه به صورت محقق و مهذب در چهارده جلد به همراه مقدمه، تصحیح و تعلیقه های فرزند ایشان آيت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی منتشر شده است. جلد چهارم: مشتمل بر دو بخش کلی است: در بخش اول، آیات و روایات و اشعار و حکایاتی که در باب اخلاق به طور پراکنده در سراسر مکتوبات خطّی ایشان جمع آوری شده بود تحت عنوان (ابحاث اخلاقی) مبوّب و در منظر خواننده گرامی قرار گرفته است. در بخش دوم عبادات و ادعیه ای که ایشان در کتب مختلف روایی دیده یا توسط یکی از اساتید اخلاق و سلوک خود أخذ نموده بودند، آورده شده است. عناوین مجلدات این مجموعه بدین شرح است: جلد اول: ((احوالات شخصی، قصص و حكايات اخلاقی، مراسلات)) جلد دوم و سوم: ((احوالات و آثار بزرگان و عرفاء بالله)) جلد چهارم: ((عبادات و ادعیه و اخلاق)) جلد پنجم: ((فلسفه و عرفان، هیئت و نجوم و ادبیات)) جلد ششم: ((مباحث تفسیری و روایی)) جلد هفتم: ((فقه و اصول)) جلد هشتم: ((کلام (مبدأ، معاد، مساوی))) جلد نهم : ((کلام اهل بیت علیهم السلام)) جلد دهم: ((مباحث تاریخی، سیاسی – اجتماعی)) جلد یازدهم: رجالی، پزشکی، اشارات و نکته ها)) جلد دوازدهم و سیزدهم: ((مواعظ رمضان المبارک ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ هجری قمری)) جلد چهاردهم: ((فهارس عامه ( آیات و روایات، اشعار و اعلام و …))) انتشارات مکتب وحی این کتاب را در قطع وزیری همراه با جلد گالینگور با ۵۵۰ صفحه در اختیار مخاطبان قرار داده است. همچنین در پشت جلد این کتاب آمده است: مناجاتی از بایزید بسطامی علیه الرحمة: ((بار خدایا! تا کی میان من و تو، منی و توئی بود؟! منی از من بردار تا منیّت من به تو باشد، تا من هیچ نباشم. الهی! تا با توام بیشتر از همه ام، و تا با خودم، کمتر از همه ام. الهی! مرا فقر و فاقه به تو رسانید و لطف تو آن را زایل نگردانید. خدایا! مرا زاهدی نمی باید و قرّائی نمی باید و عالمی نمی باید؛ اگر مرا از اهل چیزی خواهی گردانید، از اهل شمّه ای از اسرار خود گردان و به درجه دوستان خود برسان. الهی! ناز به تو کنم و از تو به تو رسم. الهی! چه نیکوست واقعات الهام تو بر خطرات دلها، و چه شیرین است روش افهام تو در راه غیب ها، و چه عظیم است حالتی که خلق کشف نتواند کرد و زبانْ وصف آن نداند و این قصه بر نیاید. الهی! عجب نیست از آنکه من تو را دوست دارم و من بنده عاجز و ضعیف و محتاج، عجب آنکه تو مرا دوست داری و تو خداوند و پادشاه و مستغنی! ((از صفحه ۱۲۱ کتاب))