کتاب دیالکتیک وحدت اثر بهداد رحمانی انتشارات مانیان

توضیحات

تضاد میان روان و نفس و ادراک و احسـاس بشـری، برخاسـته از جهانــی اســت کــه از آن پدیــد آمــده و در آن زندگــی میکنــد و بــه جــدال بــا خــود، بــه دیالکتیکــی از خیــر و شــر دچــار می آیــد ، که بـا فروپاشـی جهـان این خیـر و شـر نیـز برچیـده خواهـد شـد و هسـتی برتـری آغـاز میگـردد کـه خلـق نویـن خواهـد بـود. و آفرینشـی کاملا توحیــدی خواهــد داشــت کــه بــری از هــر تناقــض و جــدال خواهــد بــود. تعارضــات وتناقضــات، عرصــه پیدایــش حيــات و هســتی را شــکل میدهنــد. علــم دیالکتیــک، معرفــت دیــدن یگانگــی در کثــرت اضــداد اســت. انســان به عنــوان یکــی از پدیده هــای عالــم هســتی، کامــاً وجهــی دیالکتیکــی دارد. زیــرا در وحــدت اضــداد بسـر می بـرد. و ازآنجاکـه نفـس ناطقـه آدمـی یعنـی جریـان ادراک
انســان، دیالکتیکــی اســت، لــذا جهانــی کــه انســان میشناســد.
و بــا آن رابطــه دارد نیــز، جهانــی مملــو از ارزشهــای متضــاد و دیالکتیکــی کــه بــا کثــرت دیالکتیکــی میباشــد. جهانــی تمامــا
جمـع اضـداد، آدمـی را در قلمـرو ادراک و احسـاس، نـگاه مـیدارد. به عبارت دیگــر میتــوان معنــای لغــوی دیالکتیــک را بهعنــوان " گفتگــوی متقابــل و جــدال صالحانــه " بیان نمــود. همانطـور کـه میدانیـم به روی زمیـن شـب و روز متداولا تغییـر میکننـد. هنگامـی کـه بخشـی از زمیـن را شـب فـرا میگیـرد، آنسـوی دیگـر آن روز اســت. و ایــن جابه جایــی به طــور مســتمر صورت می گیرد .
بنابرایـن، هنگامـی کـه روز اسـت، شـب نابـود نمیشـود، بلکـه تنهـا قلمــرو حضــورش تغییــر می یابــد و در خصــوص شــب نیــز چنیــن
اسـت. و ایـن بـه معنـای دو ماهیـت و قاعـده از اختـلاف و مختلـف بــودن اســت اختلافــی کــه در عیــن داشــتن تفــاوت، امــا متحــد یکدیگــر هســتند. چــرا کــه بــدون یکدیگــر، اساســا توفیق حضور نمی یابنـد. اگـر روز نباشـد، دیگـر شـب چـه معنایـی دارد. بنابرایـن اختلاف شــان عيــن اتحادشــان میباشــد. پــس اختــاف و تفــاوت مربـوط بـه قلمـرو جایـگاه مکانـی میباشـد. مسـئله اصلـی بــودن یــا نبــودن نیســت، بلکــه کجــا بــودن و كجــا نبــودن مطــرح اســت.
همـان طـور کـه شـب و روز نیـز نمیتواننـد در قلمـرو مـكان واحـدی قــرار گیرنــد.