کتاب دیالکتیک انتقادی اثر کمال خسروی انتشارات لاهیتا

توضیحات

تلاش و امید من در این کتاب البته ادای سهمی در اندیشه ورزی ها و کشاکش ها پیرامون «دیالکتیک» و افکندن پرتویی نو بر گوشه های تاریک، یا تاکنون نادیده ی آن، و پیشنهاد ره آورد تازه ای از این گنجینه است. هدف تبارشناسی «دیالکتیک» و «دیالکتیک مارکس» و گزارش های تاریخ نگارانه ی آن نیست، بلکه در اساس طرح دو پرسش تازه است. نخست: آیا «گفتمان شناختی» مارکس نیازمند چارچوب یا ظرفی فراگیرتر، به مثابه ی دستگاه مختصات هستی شناختی، معرفت شناختی و روش شناختی آن است یا خود، فضا و «دستگاه مختصات» تازه ای است؟ دوم: آیا شکاف میان «علم» اجتماعی و تاریخی، از یک سو و علوم طبیعی از سوی دیگر، هر اندازه ژرف، چنان است که بتوان کماکان از هر دو آن ها زیر سقف «علم» سخن گفت؟ اگر چنین نیست و اگر با تمایزی سرشتی میان این دو حوزه ی دانش انسان اجتماعی و تاریخی سروکار داریم، این تمایز چه چشم اندازهای تازه ای در برابر دانش اجتماعی می گشاید؟