کتاب تاریخچه خوشبختی اثر نیکلاس وایت

توضیحات

کتاب «تاریخچه خوشبختی» نوشته‌ی «نیکلاس وایت» و ترجمه‌ی «خشایار دیهیمی» است. در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «واژه "خوشبختی" واژه‌ای معمولی و آشناست. خوشبختی واژه‌ای بالاخص فلسفی نیست. خوشبختی یک مفهوم است، مفهومی که گمان می‌بریم دست‌کم تا حدودی درکی از آن داریم. در یک کافی‌شاپ زنی از یک زن دیگر می‌پرسد: "ببینم، خوشبختی؟" و آن زن دیگر می‌گوید: "خب، بله، ولی راستش بعضی چیزها هست که اذیتم می‌کنند." بعد متأسفانه سخنش قطع می‌شود و ناتمام می‌ماند، و وقتی دوباره شروع به صحبت می‌کند صحبت به چیزهای دیگری کشیده می‌شود. در صفحات آغازین اخلاق نیکوماخوسی، ارسطو از قول سولون، قانون‌گذار مشهور آتنی، می‌گوید: "هیچ‌کس را تا زمانی که در قید حیات است خوشبخت مخوان." ارسطو گمان می‌برد که می‌تواند این مفهوم سولونی را به کار گیرد.» این کتاب را انتشارات «گمان» منتشر کرده است.