توضیحات
سید حسن تقی زاده از جمله رجال سیاسی تاریخ ایران است که فراز و فرودهای زیادی در زندگی شخصی و سیاسی او وجود دارد. تقی زاده بر جدایی دین از سیاست تأکید می کرد تا حدی که گروهی از علمای نجف از جمله آیتالله عبدالله مازندرانی و آخوند خراسانی فتوا به «فساد مسلک سیاسی» وی دادند. تقیزاده در سال 1325ه. ق عضو «لژ بیداری ایران» شد. وی پس از مدتی به بالاترین مقام فراماسونری؛ یعنی استاد اعظم میرسد. شاید برای شناخت تقی زاده هیچ چیز بهتر از سرمقاله ی خود او در شروع دورهی جدید مجله ی کاوه در تاریخ 22ژانویه1920 نباشد. او مینویسد: «امروز چیزی که به حدّ اعلا برای ایران لازم است و همهی وطن دوستان ایران با تمام قوی باید در آن راه بکوشند و آن را بر هر چیز مقدم دارند سه چیز است که هرچه درباره شدت لزوم آنها مبالغه شود کمتر از حقیقت گفته شده: نخست قبول و ترویج تمدن اروپا بلا شرط و قید و تسلیم مطلق شدن به اروپا و اخذ آداب و عادات و رسوم و ترتیب و علوم و صنایع و زندگی و کلّ اوضاع فرنگستان بدون هیچ استثنا… این است عقیدهی نگارندهی در خط خدمت به ایران: ایران باید ظاهراً و باطناً، جسماً و روحاً فرنگی مآب شود و بس.
نویسنده | حسن تقی زاده |
ناشر | نیلوفر نقره ای |
شابک | 978-600-97475-9-7 |
موضوع | تاریخ |
قطع | وزیری |
نوع جلد | گالینگور |
گروه سنی | بزرگسال |
تعداد صفحه | 176 |
وزن | 407 گرم |
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.