حماسه شناخت نامه ی حماسه های ایران و جهان اثر فروغ اولاد انتشارات چرخ

توضیحات

نورتروپ فرای حماسه را در طبقه ای قرار میدهد که از نظر منطقی و تحول تاریخی در پی اسطوره و رمانس می آید، چون قهرمانان اساطیری خدایان و موجودات مافوق طبیعی اند و قهرمانان رمانس مافوق انسان ها هستند که موجوداتی فراتر از محیط خودند. به نظر فرای حوزه ی اصلی ادبیات را اپوس (حماسه) و ادبیات داستانی تشکیل میدهد که در یک طرف آن نمایش و در طرف دیگرش ادبیات غنایی قرار دارد. او معتقد است که نمایش با مناسک، و ادبیات غنایی با رؤیا مرتبط است. در حماسه شاعر با مخاطب و شنونده مواجه می شود. شعر روایی و حماسی در وهله ی اول در ارتباط با شنونده خلق می شود و در وهله ی دوم به نوشتار درمی آید. بعدها ادبیات داستانی در حماسه تأثیر می گذارد. در حماسه غلبه با وزن و شعر موزون است، در حالی که در ادبیات داستانی نثر غلبه دارد. بعضی از نویسندگان از جمله تامس گرین معتقدند که بسیاری از حماسه های باستانی بر اسطوره های قدیمی تر و آیین های مذهبی خاور نزدیک و خاورمیانه، مخصوصا بين النهرین، استوار بوده اند. بدیهی است که اعمال انسان، به ویژه اعمال یک قهرمان، تابع الگوهای رفتاری خاص خدایان بوده است
. این رفتارها و الگوهای عمدتا اخلاقی در طول قرنها از خدایان به انسان ها مخصوصا به پادشاهان نیک خصال، قهرمانان و پهلوانان منتقل شده است و انسانهای عادی با شنیدن یا دیدن وقایع حماسی از این الگوها متابعت می کرده اند.