کتاب کافکا در کرانه اثر هاروکی موراکامی

توضیحات

کازوئو ایشیگورو معتقد است موراکامی در ادبیات ژاپن یکه و ممتاز است و آثار او رنگ سوررئالیستی توأم با مضحکه‏ ای عبث را دارد که مالیخولیا را در زندگی روزمرۀ طبقۀ متوسط می ‏کاود. او می ‏افزاید: «با اینحال وسوسه‏ ای درونمایه‏ یی نیز هست که به گذشتۀ دور برمی گردد، و آن هم فانی بودن زندگی است. و او این موضوع را در حالی می ‏پروراند که شخصیتهایش هنوز نسبتاً جوانند. برخی به میانسالی رسیده‏ اند، اما درمی‏ یابند که نیروی جوانی از دست رفته است، بی ‏آنکه ایشان خبردار شوند.» بی ‏تردید جانمایۀ بزرگ داستان‌های موراکامی فقدان است، هرچند او از مشخص کردن منبع آن سرباز می‌زند. می‌‏گوید: «این راز است. راستش نمی‌دانم این حس فقدان از کجا می‌آید. شاید بگویید باشد، خیلی چیزها را به عمرم از دست داده‌ام. مثلاً دارم پیر می‌شوم و روز به روز از عمرم می‌کاهد. مدام وقت و امکاناتم را از دست می‌دهم. جوانی و جنب ‏و ‏جوش رفته-یعنی به یک معنا همه چیز. گاه حیرانم که در پی چیستم. فضای اسرارآمیز خاص خودم را در درونم دارم. این فضای تاریکی است. این پایگاهی است که هنگام نوشتن پا به آن می‌گذارم. این در مخصوصی برای من است. اشیای این فضا شاید همان چیزهایی باشد که در راه از دست داده‌ام. نمی‌دانم. لابد این یک جور ماتم است.»